Stalker!

Just had an hour of sleep for today. Pero pinilit ko na hindi ma-late sa klase ko. And fortunately, di  naman. Sakto lang. Pero sa totoo lang, may sakit ako ngayon. Haha! Tigas talaga ng ulo ko. Pero buti nalang pumasok pa din ako. Surprisingly, nag-battery exam kami. Honestly, feeling namin (ni Kim.) mababa lang magiging score namin dahil sa nangyari last meeting. Pakadaldal lang namin nun at himala nalang ang pagtaas ng score sabi ko kanina sa sarili ko. Tas ayun na. Nag-exam na kami. Tas tapos na. nag-iingay nalang kaming dalawa. Na naman. 

After ni Sir mag-story telling kanina, nagcheck na kami sa wakas. Napagtripan pa namin na lagyan ng: "Pinalitan ni: (Name and signature)". And then while checking, we were surprised na ang taas ng nakuha naming scores. Kim got the highest, and I got the second to the highest. Di sa nagyayabang ako. Natuwa lang ako sa nangyari. 

Pero yun, back to the story na may sakit ako. Ayun, uwian na. Yoko pa sana umuwi. Pero ayun, pinilit pa din ako na umuwi ni Kim. Di ako nakatanggi. Ang weak type ko lang sa tanggihan. So yun napauwi ako. Tapos eto, ang lame lang ng entry ko ngayon. Two days din kasi akong di nag-update e. Sorry.

Akala ko kasama na naman 'tong araw na 'to sa drama days ko. Kung saan dadramahan ko lang kayo sa mga di magagandang naganap sa'kin. Pero may in-experiment ako. Sabi kasi ngitian lang daw lahat. Maski problema. So ayun. Nakangiti lang ako maghapon. Kahit na super busy at super pagod na ko. Actually nakakawala ng pagod. Di mo naiisip yung ginawa mo the whole day.

Naishare ko lang naman. Bagong trip lang. Bawal sumimangot. Ngiti tayo, kaibigan.

Procrastination.

I was browsing some of my friends' post on Facebook then nakita ko 'to. Nagising ako sa katotohanan kung bat ako nagkakaganto. Walang tulog, cramming. I am a Procrastinator.

Meron na nagsabi sa'kin nagsabi na number one procrastinator daw ako dahil sa sobrang tamad ko. Actually tuwing naiinvite ako na maging speaker sa church namin, I always get topics related to Procrastination. Pinaka di ko pa makakalimutan nun yung:

"Never put something for tomorrow what you can do today."

I forgot the exact words pero parang ganyan yun lagi. LOL.

Paano ba kasi maiiwasan yung pagiging procrastinator?

1. Set Your Priorities. Mas maganda kung inuuna yung mga importante kesa sa past time lang. Syempre di kailangan maging "Yes-Man". Try to focus on yourself bago sa iba. At para sa'yo. Gawin mo na agad yung mga bagay na pwede mo ng gawin habang may time ka. For example, exercise. Di sya ganun ka-urgent, pero importante sya sa katawan. Alangan naman na hintayin mo pa na magkasakit ka bago mo maisip mag-exercise. Gets niyo?
2. Write them down. Sabi nung iba: "Bat pa isusulat kung di naman babasahain?" May tip ako diyan. Walang tao na hindi nakakatagal ng isang araw na di humaharap sa salamin. You post anything na kailangan mo dun. Tignan mo, paggising mo haharap ka sa salamin para ayusin ang sarili mo. Maliligo ka. Aalis ka pagdating mag-aayos bago matulog. Imposible na di mo sya makita pag ganun.
3. Do them. Syempre. sayang naman effort mo kung di mo sila gagawin diba. Diyan na papasok si Time Management. Diyan ka na didiskarte kung pano mo pag sasabayin lahat ng activities mo daily, weekly, monthly, hanggang sa pinaka long-ranged goal mo.

Aminado ako na hardcore procrastinator nga ako pero syempre nadala na ko sa nangyari sa'kin. So naisip ko lang na mas masaya siguro na kapag magababago may kasabay ka. Di ka nag-iisa.

P.S.

Thanks sa third favorite author ko Sean Covey for some of his ideas na natutunan ko. :) 

Duty to Act. (First Legal Ethic.)

Kanina, nasa byahe ako pauwi from work. Sa totoo lang ayoko na nakakatulog ako pagnagbbyahe. Pero this time sa kakagustuhan ko na di makatulog, kung ano ano na lang inisip ko. Nagmuni-muni. And then naalala ko yung Rescue Team. Last summer nag-join ako ng Rescue Team. Unfortunately, di ko sya natapos dahil sa sobrang busy na ko nung mga panahon na yun sa pag asikaso ng requirements for school and work. Sabi ko pa noon: "Okay lang yan." Pero nayon ko lang na-realize na meron pala akong medical side sa sarili ko. anak nga ko ng Mama ko. At kapatid talaga ako ng Kuya ko. Si Mama, caregiver. Si Kuya Nurse. Ako nalang tsaka yung bunso. Pero  yun. Nanghinayang talaga ko sa ginawa ko lalo na nung napunta ko sa school ko at nagkaroon ng friends na nursing students. Namiss ko pag-aralan yung medical terms. At namiss ko yung mga Medical Equipments.

LDS Seagull Rescue International--Batch Masigasig

Namiss ko na talaga yung training. Namiss ko yung exercise na sobrang hirap pero sobra ganda ng benefits sa katawan. 

Dahil dun, may naisip ako. Next summer babalik ako sa Rescue Team. Kahgit saang lugar pa yung training dadayo ako. Tatapusin ko na talaga. Yoko na mainggit. Haha!! Goal ko na bago magpasukan next year, Proud ako na sabihin na: "Rescue Technician 3 na ako!" At magkakaroon na ako ng chapa. Gusto ko ng action. As the oragnization's motto says:

"WE SERVE.. SO THAT OTHERS MAY LIVE.."

008 - Macy Ampil

Sudden Change of Mind.

Kagabi ko pa pinoproblema sarili ko. Sabi ko: "Bat ba ang immatured ko?" Pero di ko lang talaga alam yung sagot. Pagkasama ko kasi yung school friends ko parang feeling ko ang awkward ng mga nangyayari sa'kin. I reached this age pero yung how I act, di tugma.

Pero pag kasama ko naman yung friends ko outside the school. feeling ko naman super ang tanda ko na. Feeling ko late twenty's na yung age ko pagkasama ko sila although di ako yung pinakamatanda sa grupo. 

I feel weird about myself.

Pero kanina, while traveling back home, may naisip akong mga solutions para mabawasan yung pagiging "immature" ko.

Tatanggalin ko na yung mga gusto/habits ko na di na masyadong tugma sa age ko. Example:

• K-POP. Cool ang K-Pop totoo yun. Pero san ka pa nakakita ng normal na adult na super baliw na baliw sa K-Pop. Okay lang yung gusto. Few songs and movies will do. Wag naman yung parang album na nila yung mp3 player mo. 
• Pa-bebe actions. Masyadong childish. Bawas bawasan din. I've grown-up!
• Reading Materials. Super guilty ako dito. Alam niyo ba na nagbabasa pa ko ng "Dork Diaries". Pero last na yun. Level up na ko dapat.

Pero generally, natutuwa ko sa sarili ko ngayon kasi natututo na ko mag-isip ng mga seryosong bagay katulad nito. Mas nagiging masaya na ko sa araw-araw. Hopefully magawa ko 'to lahat. sarap kaya maging better person. :D

Inspired.

Makangiti wagas! Mag-isa lang ako dito as bahay pero parang may kasama ako dahil tawa ko ng tawa dito. I repeat. Mag-isa. Pero di pa ko nababaliw! 

Inspired ako, oo. Pero di ko talaga alam kung bakit. Dahil dian, kailngan ko na naman alalahanin mga nangyari sa'kin today. Sherlock mode.

Morning. Di ako late. During class, nakatulog ako sa Nat. Sci1. (Sshhh.) Lunch, dami ko nakain sobra. Busooog! Tas konting kwentuhan. Sobrang ingay ko lang kanina sa canteen. Wala kong pakielam kung anong sabihin nila sa pagwawala ko kanina. Makakanta naman kasi. (Pero biglang umaraw nung kumanta ako. Promise.) Tapos after mga 30 minutes, dumating si Kim. Sinamahan ko sya sa pupuntahan niya. Kasi may bibilin daw. (Hey Kim! Salamat nga pala dun sa kanina.) Tas pumunta ko ng store, pero wala naman pala kong duty. So alam na. Uwi na ko. Pero joke lang dumaan pa ko sa bahay ng High school friend ko. Pero as usual andun sya sa bahay ng BF niya. So uwi na talaga ako. Tas eto, drawing drawing. Twitter. Nababaliw na ata talaga ako. Luhh.

Pero siguro, nama-manage ko lang ng matino yung daily activities ko kaya masaya ko. Plus masaya ko ngayon sa mga nilalang na nakakasalamuha ko. 

Wala kong balak gawing planner 'tong blog ko. Gusto ko lang poc ishare yung isa sa mga masasayang araw na kahit papano nararanasan ko. Haha! :)

Call Center.

Recently, pumasok na naman sa utak ko ang pagsubok na mg-apply ulit sa call center. Sa totoo lang dalawang beses na ko bumagsak. Pero ewan ko ba at trip ko pa din mag-apply kahit na nag-fail na ko. Gusto ko pa yata maulit yung fail. :))

Pero kung mag-aapply ako. Eto yung mga company na nasa "Dream List" ko:

IBM Philippines

International Business Machines Corporation, or IBM, is an American multinational technology and consulting corporation headquartered in Armonk, New York, United States. IBM manufactures and sells computer hardware and software, and it offers infrastructure, hosting and consulting services in areas ranging from mainframe computers to nanotechnology.

SYKES

SYKES is a global leader in providing customer contact management solutions and services in the business process outsourcing (BPO) arena. SYKES provides an array of sophisticated customer contact management solutions to Fortune 1000 companies around the world, primarily in the communications, financial services, healthcare, technology and transportation and leisure industries.

SYKES specializes in providing flexible, high quality customer support outsourcing solutions with an emphasis on inbound technical support and customer service. Headquartered in Tampa, Florida, with customer contact management centers throughout the world, SYKES provides services through multiple communication channels including phone, email, web and chat.

Utilizing its integrated onshore/offshore global delivery model, SYKES serves its clients through two geographic operating segments: the Americas (United States, Canada, Latin America and Asia Pacific) and EMEA (Europe, Middle East and Africa). SYKES also provides various enterprise support services in the Americas and fulfillment services in EMEA, which include multi-lingual sales order processing, payment processing, inventory control, product delivery and product returns handling.

NCO Philippines

NCO is an industry leader in providing clients with successful business process outsourcing (BPO) solutions. Our outsourcing portfolio includes accounts receivable management, customer management services, and back office services for a diversified customer base. Since NCO's inception in 1926, our goal has remained constant — to reduce client operating expenses, increase cash flow, and improve their customers' experience. Our best-in-class, results-driven reputation, strong financial track record, and proven business model makes NCO the choice for BPO solutions.

----------

Na-try ko na mag-apply sa Top 1 and Top 3. Pero yun. Bagsak. Haha! Pero may nag-encourage sa'kin. Try ko daw ulit. For sure daw papasa na ko.

The truth is.. Kaya ko pinag-iisipan 'to, e kasi naman. Magcall center nalang ako. Parehas lang naman ng sitwasyon sa current job ko. Napupuyat lang ako. So parehas lang. Mas mataas pa suswelduhin ko kung sakali.

Pero syempre, there are a lot of factors na dapat kong iconsider. Nangunguna yung studies ko. Aba! Ayoko na masayang 'tong nasimulan ko 'no. 2 years is too much. And I can't afford to add another one year na sasayangin ko lang. Masteral na ko ng first year ano ba?! Pangalawa, social life. Di sya kasing bigat nung sa studies, pero hello?! Stress na nga sa work wala ka pang time for some fun?! No way!!

Pero ewan. Kung para sa'kin naman 'to makukuha ko naman di ba? Kung hindi. Let's wait for what's in store/the best for me.

Closing Ceremony

After 20 days. Ayon, uuwi na yung mga bisita namin from CSU. We ended the event with a dinner with the visitors. Di naman ganun kadami yung ginawa namin. Basta yun, binasa lang nila yung "Thank you Notes" nila. And then distribution of certificates. And some blah blah blah. You know how a typical school event runs, right? 

Approximately, nagstart kami mga.. 2 or 3pm. Then natapos kami ng 6pm. Karamihan sa oras namin  napunta sa picture taking, videoke (Don't worry di ako kumanta.), and some last goodbyes. Syempre di ako magpapaka-plastic. I also took the opportunity na magkaroon ng picture with my so-called crush. Wala lang, nakyutan lang ako sa kanya. :""">

Pero okay na sana kung di lang ako nakalmot ng mala-pusang mga kuko ni Raine. WTH.

Masaya naman yung experience although first time lang. worth it naman yung mga RD ko. Hahaha! 

Name next to my Favorite Author.

Nag-online ako. Super late na. Habit ko na ata 'yun e. Pero isa sa dahilan ay BV ako. Di ko trip yung ibang naganap sa araw na 'to. Pero kahit online ako, wala pa din akong magawa. Wala ako sa mood maglaro. Wala ng makausap sa SNS. In short, sana di nalang ako nag-onloine. nagstalk ako ng mga accounts, and then I found a blog. Maganda yung contents. May mga tao pala na medio kalapit sa'kin yung mga nangyayari. Nakakatuwa yung author. I don't know her much maliban sa ilang bagay. Bagong kakilala. Kabatak ata ni Bob Ong. Na-inspire ako sa mga blogs niya. Di ko tinantanan yung blog niya. Dami kong binasa. Karamihan tinamaan ako. The best. I admire her kasi ang galing niya maglabas ng thoughts niya. Kapag nagbabasa ka parang kausap mo sya in person. Ang bilis mag-sink in ng mga sinasabi niya. 

From now on ganito na lists ko:

1. BOB ONG
2. http://annadominiquereyes.tumblr.com/

Anyways, yan pala yung blogsite niya. Promote ko lang. 

Alam ko naman na di niya mababasa blog ko. At wag naman sana. Ang fail pa ng blog ko e. Gusto ko pag nabasa niya 'to may improvement na kagad para masaya. :D

To Do or To Deactivate?

I'm new at blogging. Yep. Don't even have friends who blog much. I just opened one just to have an outlet of my everyday thoughts. I know I am just a newbie in blogging. But I've been thinking about deactivating this account. But I'm not yet sure. I still can't make-up my mind.

GEN. MEET. UGH!

I just can't get over with what happened today. Unexpectedly, we held our General Meeting at our store. This is also known as Team Building. The freaking weird part is that it is held during midnight. So we were awake for 24 hours. 

But honestly, I didn't participate with the activity. While the manager was discussing I was sleeping at the corner. Haha! And I woke up when we were about to end the meeting and then we were already going to sleep. Again.

Luckily, I slept for about.. 4 hours. Because I have to wake up early to work with double sched. Which brought bad vibes.

We had a lot of customers but they were like speaking different language because they were just so.. difficult to understand. They can't make up their minds. 

My managers also add the fuel to the fire. They always push us from working however, they haven't gave us our break.

The worst of all. I got short. But luckily we found the lost money. But still, I almost pay the money. Which is that I still have to borrow just to pay. And that would cause a lot of problems.

But despite of these misfortunes. I can still smile because I had the opportunity to talk with some friends. even at a short time. And I used that as an inspiration to continue working. And do my responsibilities.