BYU-Idaho

Nagulat nalang ako sa sarili ko biglang kong naisip na gusto ko na asikasuhin yung application for BYU-Idaho. Although, working student pa din ang bagsak ko dun, okay lang. BYU kaya yun. Isa pa malaking opportunity na din na makarating ako dun.

BYU-Idaho, here I come.

"Salamat sa technology"

Ngayon lang ako nainis sa statement na 'to. Panget din pala ng virtual interaction. Kung kailan kailangan na andun ka. Saka ka wala. Ang hirap din pala nun. Minsan ka nalang maging concerned, yun nga lang you are miles away. Wala kang magawa. You tried to talk through technology pero alam mo sa sarili mo may kulang. Wala ka dun para patahanin sya. Wala ka kung kailan nag-iisa sya. Nasasaktan sya pero sa'yo doble. Nasasaktan ka dahil nasasaktan sya, at nasasaktan ka kasi wala kang magawa. Di mo maparamdam na andiyan ka para sa kanya. Ano mang oras. Sana. Di mo alam kung okay na ba talaga sya. Di mo alam kung ano yung nasa isip niya. Wala kang magawa.

Minsan lang ako nagkaroon ng mga kaibigan na kahit na magkalayo na kayo, di ka pa rin mapakali para sa kanila. Apektado ka. Naalala ko tuloy yung sabi sa isang Fan Page sa Facebook.

Kaibigan--Ang tawag sa mga kapatid mo sa ibang magulang.

Ngayon na lang ako naging ganto ulit. I guess naka-move on na ko sa dati kong kaibigan na binalewala lang ako. True friends will stay if they are worth keeping.

Drama. Wala kasing laman ang utak ko ngayon bukod sa pag-iisip kung anong sakit ko ngayon. At anong sakit ng mga tao sa paligid ko ngayon. Oh my..

Freaking me out.

WARNING: Medyo sensitive yung entry ko ngayon. 

Sanay ba kayo when someone of the same sex is uhh.. stealing a kiss from you? What the?! Sabi nung ibang natanong ko about sa mga sensitibong bagay na katulad nito, mararamdaman mo daw kung trip lang or kung may something sa ginagawa niya. Siguro totoo. Kasi ganun lang siguro kayo ka-close. Normal lang yung hug, beso-beso, pick-up lines. Pero bat kanina parang nag-iba pananaw ko. Kanina.

As usual nagduty ako kanina. Wala ng paliguy-ligoy 'to. I was at the FF station scooping an XL fries para sa customer ko and then someone just kissed me on the cheek. And I just said: "What the?!" And then I turn around para makita kung sino ang may sala--OMG! It was one of my crewmates na babae. Sya yung pinaka-touchy sa'kin. And she was just laughing nung makita niyang freaked out ako sa naganap. Di ko akalaing gagawin niya yun knowing her na may BF sya. Ewan ko lang. Bakit ganun? Anong nangyayari sa mga tao. OMG. Na-speechless tuloy ako.

Nakakawierdo tuloy magduty bukas. Omy.

POWERTRIP.

Di ako confident na maganda post ko ngayon. But anyway, magpopost na din ako. 


So ano na ba nangyari sa'kin after a week ng kabusyhan. Okay, I had my restday for this weekend at ganun din ang iba kong mga schoolmate. So, school lang kami for today. Dahil Saturday ngayon, madami sa klase ang naka-jeans and it was just like an ordinary weekend. So yun na, bigla nalang pumasok ang registrar ng school at nagwarla sa room. Lumabas daw sa classroom lahat--as in LAHAT ng students na di naka-uniform (college shirt) at naka-jeans. OMG! May karamihan kami na naka-jeans at walang kibo-kibo, pack-up at lumabas kami ng room. Deadma lang. Hahaha! sabi nga ng isang napalabas: "Okay lang pabor nga yun e." Ang kinalabasan sa canteen kami napadpad. But wait! There's more. May part 2 ang pang-wawarla ng registrar. Sinundan pa kami sa canteen at nagsermon. Na-special mention pa yung natatanging regular student sa amin. Pero.. Wala lang. Hahaha! Pasok sa kanang tenga, labas sa kaliwa. Bat namin dadamdamin yun. Hahaha!! Dahil wala naman kaming gagawin na dahil wala na kaming klase, naisip namin na lumabas. Kumain. Gumala.

First stop. Love Desserts.

Di ako kumuha nung picture. Sa google lang yan. 2 hours ng dessert all you can. Seriously, sa sobrang dami di ko alam uunahin ko. Hahaha! Pero ayun, di ko napansin na nakadami din pala kami. Haha! Ang di ko lang makalimutan yung Bubblegum and orange flavored na ice cream na pinaghalo namin ni Kim. Imagine kung anong lasa nun. At yung Caffe Americano na may jetlag. Oo, may jetlag galing states. 

After kumain naisip na namin na pumunta na ng SM Manila para sa cosplay. But unfortunately, umulan dahil na naman sa'kin. Alam niyo naman na siguro kung bakit. Pero buti nalang mga after 10 or 15 minutes, nakasakay na kami ng matiwasay sa jeep.

Dahil may jetlag yung kape kanina mukhang matindi ang naging tama sa'kin. Ang daldal ko sa jeep. Maski siksikan. tuloy lang ang daldal. Madaming gala na din ang nasamahan ko pero yung kanina lang yung pinaka madaldal ako. (Salamat nga pala kay Joker sa walang sawang pagtawa sa kalokohan ko.) Alam ko inaantok na sila dahil sa madami nga kaming nakain at alam kong nananahimik sila dahil sa isang pakiramdam na kailangan pigilin. Nararamdaman ko din yun, pero ewan. Nanaig ang kapangyarihan ng kapeng may jetlag. Daldal lang.

Pagkatapos ng ilang oras nilang kalbaryo sa kadaldalan ko, sa wakas! Nakarating na kami sa paroroonan namin. Pero medyo naligaw ata kami dahil di namin makita kung nasaan yung event na papanoorin namin. Salamat kay kuyang guard sa pagsabi kung saan yung cosplay. Nakarating naman kami. Anong ginawa namin? Nagpapicture, nanlait ng costumes at.. At.. Yun lang. Hahaha!!

Ayan yung iba sa mga nagcocosplay. Di namin alam at wala ng balak alamin kung anong nangyari sa kanila sa event. Ang importante nakapunta kami. Hahaha! Selfish.

Dahil nakakabagot. Nagkaayaan. Videoke. First stop sa Quantum, madaming tao. Second stop, World of Fun, madami pa ding tao. May waiting pa. Last stop, sa isang hub na nakalimutan ko kung ano yung pangalan. Di masyadong pansinin yung lugar kaya konti lang yung tao. At swerte. May bakanteng room para sa'min. At alam niyo na ang nangyari. Haha!

Bago umuwi, nagutom si Kim. Nagccrave sa street foods. Gusto daw niya ng fried isaw. Pero ang kinain namin kwek-kwek. Hahaha! Tig-eight kaming lahat. And ang result. Na-highblood daw siya. Haha! (Pagaling ka.) At sa wakas! Naisip na namin umuwi. Sabay sabay kami kasi iisa lang yung way na kailangan naming bagtasin. Pa-Fairview. wala kong magagawa, two rides ang tanging paraan para makauwi ako at mailimbag ang post ko na ito. Pagsakay na pagsakay at nang makabayad, zzzz. Tulog kaming tatlo nila Neo at Clem. Aminado ko, nalobat ako sa pinaggagagawa ko buong araw. At doon na natatapos yung kwento dahil tulog nga kami diba?!



Isang araw ng pagsasaya. Isang araw na binawi lahat ng pagod sa isang buong linggo. Natapos ang thesis defense, nagduty sa ospital at trabaho, gumawa ng assignment, nakipag-deal sa iba't-ibang klase ng tao. Isang araw ng pagsasaya, di na masama.

Untitled.

Sorry kung wala akong updates masyado recently. Gusto ko minsan mag-update kaso. Di ako inspired. Ayoko mag-update ng wala lang. Gusto ko may pinanghuhugutan. Para ramdam agad ng readers. Hopefully after ng entry na 'to maganda yung susunod. Abangan niyo nalang.

Epic day again.

After classes, I took a quick lunch and slept. Kailangan ko ng tulog para sa duty. Sakto, 12nn palang may 1 1/2 hours pa ko para matulog. So as usual sa canteen ako natulog. Nakaupo. After 1 1/2 hours, nagising ako pero wala sa wisho. Alam ko nagtatawanan sila Melea sa itsura ko at di ko alam kung ano yun. And then, to cover my bagong gising na mukha, sinubukan kong kapain kung nasan yung jacket ko. Inis pa kong nagsabi ng: "Asan na yung jacket ko!" sabi nila Melea: "Anong sinasabi mo?" And then naalala ko.. WALA AKONG DALANG JACKET KANINA! I was dumbfounded. EPIC. 

Pagdating ko sa work, kinakabahan ako magduty kasi sobrang lala ng ubo ko. As in, ubo talaga na di napipigilan. But despite of that. Tuloy lang ang trabaho. Ang masayang part, maaga akong pinagbreak. So maaga akong makakapagpahinga at sakto dumami yung tao. Iwas hassle. Tas naalala ko ililibre daw ako ng crewmate ko ng Milk Tea kasi katapat lang ng JB yung Chatime sa mall. So yun, ang napili ko yung Cocoa smoothie. Tas after ko mabili at makabalik sa crew room. Bigla ko lang naalala. MAY UBO PA KOOO! And take note. I have to finish the smoothie in 10 mins dahil kung hindi, male-late ako ng Break-in. Talo ko pa ang nakipagchallenge sa sobrang brain freeze. But luckily, nakapag-in ako ng 4:56. Ang time of break-in ko talaga ay 4:57. Miracle.

*BTW. Thank you Kiko sa Cocoa smoothie kanina, next time ulit. :)

Powertrip. Featuring Kim.

Super free day today. Pero pumunta pa din ako ng school. May nagawa naman ako kasi nagpasama sa'kin si Kim. Mag-trip. Haha! Pero bago nag trip pumunta kami ng red cross Quezon City chapter para sa RCYC ng school. And then, dun na kami nagstart ng trip. Ang choices: ICE CREAM OR COFFEE? ICE CREAM: Parehas kaming may ubo. COFFEE: Wala lang. Sooo.. We end up sa Bon Chon. Hahaha! Wag niyo na itanong kung anong kalokohan ang pinag-gagawa namin bago kami nakarating dun. 

Pag pasok namin, nung una medyo may tao. Then nung nakaupo na kami, sabi ni Kim: "Hala nawala na yung mga tao pumasok lang tayo. sabi ko naman: "Pumasok kasi ako kaya nawala sila. Hahaha!!"

Then pagkatapos, we strolled around tas napadaan kami sa Cinema and a movie caught our attention: The Possession.

Wala na talaga kaming magawa pero dahil hinihintay ko dad ko. Tumambay pa din kami hanggang sa maisipan namin mag-DQ. Oo, inuubo kaming dalawa pero go lang. Then Kim ordered Double-dutch blizzard, at ako Chocolate chips. Sya na yung nag-order at ang sinabi niyang pangalan ay yung pangalan ko pa. As usual kinabahan ako kasi baka mali na naman spelling ng name ko. But to my surprise.. TAMA SPELLING NG PANGALAN KOOO!

Di ko makalimutan 'to dahil first time na tumama spelling ng pangalan ko sa DQ. Haha!

Sayang wala kaming masyadong nagawa. Pero next time, pag pareho na kaming free. Lol. At sana lang gumaling na kaming dalawa. XD

The Possession.

Kim and I were strolling around Trinoma, and then we passed by the cinema.

"Uy, tignan natin kung ano na yung magandang panoorin."
"Ay sige."

So yun. Nadaan kami sa mga palabas na showing na like: Paranorman, Resident Evil, Sinister, etc. The one movie caught our attention: The Possession.

Based on a true story, THE POSSESSION is the terrifying story of how one family must unite in order to survive the wrath of an unspeakable evil

Clyde (Jeffrey Dean Morgan) and Stephanie Brenek (Kyra Sedgwick) see little cause for alarm when their youngest daughter Em becomes oddly obsessed with an antique wooden box she purchased at a yard sale. But as Em’s behavior becomes increasingly erratic, the couple fears the presence of a malevolent force in their midst, only to discover that the box was built to contain a dibbuk, a dislocated spirit that inhabits and ultimately devours its human host. 

Starring Jeffrey Dean Morgan (WATCHMEN) and Kyra Sedgwick (“The Closer”), THE POSSESSION is directed by Ole Bornedal (NIGHTWATCH), written by Juliet Snowden & Stile. s White, and produced by horror master Sam Raimi along with Rob Tapert and J.R. Young. Lionsgate and Ghost House Pictures present.

*According to culture.com

PDA. Public Display of.. Argument?!

Pauwi na ko kanina from work and then nung pag sakay ko nung bus, may sumakay na isang lalaki at isang babae. Yung guy, sa tabi ko umupo at yung girl, sa harap nung guy. Akala ko talaga kanina di sila magkakilala until I noticed na parang nag-uusap sila. Kala ko naman magkaibigan lang. And then bumaba yung katabi nung girl. (I forgot to mention na may katabi yung girl.) So ayun na, kinuha na ni guy yung chance na tumabi kay girl. So sabi ko: "Ay, magboyfriend." And then yung guy napansin ko. Tinatry niya na akbayan yung girl. Pero yung girl, pinipilit na alisin yung pagkakaakbay ni kuya. Inalis naman niya yung braso niya na nakapulupot kay girl. Tas narinig ko, (di sinasadya.) na nag-aaway sila. Di ko alam kung anong pinag-aawayan nila pero narinig ko lang si girl sabi: "Di ako kagaya nila." Tas yun, nag-aaway sila sa loob ng bus. Di ko naman narinig at pinakinggan dahil maingay yung bus at isa pa, di ako chismosa. So nung di na nakatiis yung guy, bumaba na siya at di na inintindi yung girl, pero sinundan pa din siya nito. Nakita ko lang, na di man lang pinansin nung guy yung girl. Talagang dire-diretso sya kung san man sya patungo. Iniwan niya yun girl sa labas ng subdivision na pinagbabaan nila.

And then napaisip ako. Bat pag nag-aaway kailangan nakikita ng madami? Di ba nila naisip na ang awkward ng ginagawa nila? Si girl naman, sinusuyo na nung una, nag-inarte pa. Yan tuloy, iniwan sya nung guy. Si kuya naman, babae pa din naman yung girlfriend niya. Di man lang niya naisip na baka may kung anong mangyari sa girlfriend niya dahil sa pang-iiwan niya. Pwede naman siguro sila mag-usap privately diba? Kung kailangan na mag-usap, pwedeng gawin ng mahinahon. Di kailangan sumigaw. Tas magagalit kayo pag pinagtitignanan na kayo. Tss.

Sa mga naghahanap ng picture, I don't have the guts para kuhaan sila ng litrato. Mamaya makita pa nila ko. Edi nasama pa ko sa away nila.

OMG. Crush.

Tuwing bored and down ako ang dami kong nadidisvover. I was watching Sungha Jung's videos para magsenti, pero naiba yung focus ko. Natulala ako sa sobrang galing niya at ano.. Haha!

Na mesmerize talaga ko sa sobrang galing niya. Tas pag tingin ko sa related videos may nakita akong fanmade na video niya with Junsung Ahn. It's like nag-duet sila with their instruments. 

Sobrang galing lang nila as in napapanganga ako. Tas na-admire ko pa si JunSung Ahn. 

He is an American-Korean. He loves to play the violin. And he is also into filming and photography.

Bring the boys out!

Videoke with the boys. \m/ Haha! I'm sorry 'bout what happened to the weather. Wag kayo mag-alala, aaraw din bukas. :)

Noooo.

Wala na naman ako sa mood kanina gumawa ng kung ano ano then I found myself browsing to my photos. Then I found one which was just tagged. Pic yun nung birthday ko. And I was surprised. "Ang taba ko lang few months ago!" Compared with my most recent picture.

The black and white was taken last Feb. 11. Saktong Birthday ko. (Oops!) And yung colored, kahapon lang. September 14. Kailan kaya ko babalik sa dati kong itsura.

North Trip.

Kanina, nagpasama si Kim papunta dun sa.. Uhh.. Somewhere in Commonwealth para sa seminar niya. Tapos.. Yun. Diretso kami ng SM North Edsa and Trinoma. Tas yun, we just had Milk Tea, then hinanap ang Ice Breaker. (Naglalaway na daw kasi yung isa sa mga kasama ko e. Lol!) Unfortunately, di namin nakita. Maski sa Trinoma. So we end up strolling around, up and down. Tapos nakalimutan ko kung pano namin naisip pumunta ng Fully Booked. Naghanap lang kami ng magandang books ngayon. And nag powertrip. (Men's guide to... ) Tapos, nagutom na naman. Pero dahil sa mahirap magdecide, nag-Dilly Bar nalang kami. Haha! Tas yun lang. Naubos lang oras namin kakaikot. Kakatawa, kakatrip.

Nakakamiss maging bata. Di ko maimagine na one day, di ko na 'to magagawa ng madalas. Pwedeng iba na kasama ko, pwedeng wala na kong oras para dito. Ang bilis ng oras. Parang gusto ko bumili ng Time Machine at ire-replay ko lahaaaat ng magagandang nangyari sa'kin. 

Bat ba kasi pag nag-eenjoy ka ang bilis ng oras? Bawal maging masaya. Tss. KFine. Life is not fair to Kids. WTH.


Trolololol. Drama-dramahan. Masaya tayo. Ngiti tayo, Kaibigan. Dahil, BALIW TAYO, KAIBIGAN!

I need to cheer up..

Di ko namalayan nagbago na naman mood ko. Sobrang down ko lang. Tas I tried to browse some vid. Tapos nakita ko 'to.

At least kahit papano natuwa ako. Nakakangiti na ulit ako. :)

I was having a bad time kasi wala kong ma-blog. Tapos bigalang nag-PM sa'kin si Dianne sa Facebook.

Nakakatuwa lang. :) Na-promote na, may na-enganyo pa ko. Improvement!

Is there any tutorials for this?

Last week gumawa ako ng sister page ng Ngiti Tayo Kaibigan. Yun yung Baliw Tayo, Kaibigan. Actually I didn't have the initiation para gawin yun. Nai-suggest lang ni Ate Nikki. Dahil masunurin ako, ginawa ko naman. Tsaka trip ko dun yung suggestion niya. 

So yun, hanggang ngayon naghahakot pa ko ng likes para umunlad naman yung page ko kagaya nung sister page niya. And then, one day: 

@MacyAmpil Ginawa kitang moderator ng page ko. :)

Oh my.. Active daw kasi ko sa page ko. Kahit konti pa lang yung nag-like. Pero syempre it's n honor na maging moderator nun. Pero eto yung pinaka-"shocking" para sa'kin:

Nikki Reyes ‏@NixReyes

@MacyAmpil May request ako sayo. Pwedeng magpicture ka na tulad ng posing ko dun sa page ko? HAHAHA!

So goodluck nalang sa'kin. Haha. 

By Chance

I watched this short film yesterday. And I find it good. Although di ako in love. (Sabi ko.) So yun, the film was about two person who met each other "By Chance". Naging choreographer ni Pao (Yung girl.) si Jam sa vid. And then, dun na sila nagka-developan. And their relationship went well in 1 year. Kaso, nagkaroon ng problema. Napadalas yung away and they almost broke-up. Pero syempre di nila natiis yung isa't-isa and they made-up again.

Actually fan nila ako. Hahah! Pero di ganun kagrabe.

Finally I met him.

After 18 years, na-meet ko din yung Dad ko. Grabe, nagsimula lang ako kanina sa isang text and then yun na pala yun. That's the first ever Daddy-daughter conversation ko with him. Iba yung feeling. Ang gaan. di ko ma-describe sa sobrang saya. Agad agad we decided na magkita sa SMF. We just had dinner and syempre puro kwentuhan about the past. 

And habang nagkakakwentuhan kami. Dami kong naisip kug bakit ako naging ganto, bat ako naging ganyan. I feel like nakumpleto yung identity ko as a person. Lol.

Dalawa lang kami pero nalaman ko na kung bat napaka-food lover ko. :D

Para kong naging bata ulit kasi parang ngayon ko palang sya nakikilala. At ngayon palang naman talaga. I was inspired sa mga payo niya sa 'kin. Lalo na yung:

"Bago magkaroon ng rewards, kailangan muna natin ng sacrifice.."

Ang sarap din sa pakiramdam na may kakwentuhan ka sa mas personal na bagay na di makukwento kahit kanino. Mapa-BF/GF, bestfriend, classmate o kung sino man. Kahit si Simsimi. Astig magkaroon ng Daddy. 

Who wants to know about my beautiful voice. WTH.

Lahat daw ng tayo may hidden talent. Kailangan lang i-discover. Syempre ako din meron, pero sa tingin ko.. I'll keep it hidden forever. Haha!

15 minutes before I took this picture, kumakanta ako sa school. "You Got Me" pa ni Colbie Calliat yung kinakanta ko. And then, pag-uwi nakita ko nalang sya ganyan na. So as expected uulan.

So alam na. Madaming beses na nangyari yan. Di na coincidence. But still, kakanta pa din ako. Hahaha!!

Stressed?

Pauwi na ko after having powertrip with Kim and Melea. Pauwi na para sa bagong entry. Haha! And then may nakasabay ako sa jeep. Nursing student.

Nakita ko yung sarili ko kay kuya. Haha! Pero pasensya na kung nadamay ka sa powertrip ko. Wag ka mag-alala, di naman kita buong muka mo e. Peace tayo.

Extreme Makeover. Harassment version.

Wala ng klase sa hapon. So we've decided na kumain. Sinama namin si Melea para.. Wala lang. Haha! Parang kinidnap lang namin sya 1 hour before next class niya. (Bad.) So yun, sa Tully's kami napadpad. Haha! We just had uhh.. Lunch? Snack? Di ko alam. Basta kumain kami. Then 5 minutes bago ang oras ng klase ni Melea, nagsimula na kami maglakad pauwi. And fortunately, umulan. All because of me. Haha! Masyado kasing maganda yung boses ko e. WTH. Dahil powertrip ulit kami, naglakad lang kami from Tully's back to school. Pero we proclaim na nagsimula kami maglakad from Trinoma. Lol. So we stayed at the canteen to dry ourselves. Pero seryoso wala na kaming maisip na gawin. And then a light bulb appeared:

"Melea! Make-up-an kita!!"

Napagtripan namin sya ni Kim. (Always mentioned? Sorry, Partners' in crime e. Haha!) Sya nag make-up ako yung photographer plus taga-assist para di maglikot si Melea. Haha! In other words. Gumamit kami ng kamay na bakal. Lol! Haha!

A big transformation. Oha! Di na masama. Don't worry, may part 2 pa. Haha!

Time travel.

Lahat ng bagay dapat daw i-share. Blog ko 'to e. Sabi ng isang kaibigan sa'kin. So ako naman si masunurin gagawin ko. Tsaka di naman ako magiging ganto kung di naging part ng buhay ko 'tong nakaraan na'to e. (Lol. Ang drama.)

That's me with my ex. Haha. That's along UP Diliman. Kaya Wag na wag niyo kong dadalin sa lugar na yun. Lol. 

Sige na nga magkukwento na ko. Sya si Michael. Pinaka sa lahat ng ex ko. Pinakamabait, pinaka-sweet, pinaka-matakaw, pinaka-panget, pinaka-mataba (Lol. Peace tayo.). Pero sya yung pinaka-minahal ko. Lol. Haha! Syempre kaya nga kami umabot ng 11 months e. Kung gano sya kabait, ganun din yung pinsan niya tsaka yung family niya. Although I haven't met his mom, nakausap ko naman sya through telephone. So kilala ako sa kanila. LDR kami. Pero masaya din yung nangyari sa'min. We used to hang-out pag may free time. Pinipilit maka-text ang isa kahit walang load. Makikitext pa yan. Dadayo sa payphone para magsabi ng "Goodnight." 

Pero syempre di maiiwasan ang pagbabago ng panahon. We broke up. Natural masakit yun 'no. Namiss ko yung mga panahon na kinakantahan niya ko on phone. Nag-iiyakan kami. Madami. Pero syempre, time heals. Masaya ko kung nasan sya ngayon. At masaya ko sa mga nangyari sa'kin after.

Wala pa kong balak pumasok sa bagong relationship. Nagpapakasaya muna ako with my friends. Sa tamang oras, may panahon ang pag-ibig.

Next target.

Eto talaga yung dahilan ng ipinunta ko kanina sa isang mall. Burger King. I'm planning to change my job. Kasi naman e, kamusta naman ako dun. Mukhang di ako aabutin ng isang taon, at malamang maeexperience ko ang malambot na kama sa ospital. Hmm.

Burger King we shall meet again. And I will work with you. Haha!!

Tetris. Epic version.

Napagtripan ko lang maglaro ng Tetris kanina at ang lakas ng loob ko na maghamon. Ayan, kamote. Super rank down. Hahaha! Sa bagay di naman ako laging naglalaro nun. Minsan ko nga lang buksan yun e. Haha! Pero nakakamiss din maglaro. Since di naman na konaglalaro maliban sa Bandmaster.

Ayan oh. Ang lakas ng loob kong kalabanin ang level 54. Haha! Ayan gangnamstyle tuloy ako. Hahaha~~

The start of this EPIC POWERTRIPING.

Nagsimula ang araw ko sa isang phone call na gumising sa'kin. Si LJ. Tinawagan niya ko at tinanong kung nasaan na daw ba ako at bakit wala pa ko sa school. The the moment I hung up the phone, tinignan ko kunganong oras na, OMG!! 8:07am na! Late na ko! So I rushed going to school. Muntik pa kong malaglag sa jeep at masagasaan sa sobrang pagmamadali. And the pagdating ko sa school, sobrang haggard lang ng itsura ko at diretso nag-exam na ko. Buti na lang yung battery exam namin at yung midterm exam. Di ako masyadong nangamote. 46/50. Di na masama.

After exam, nagkaayaan magsimba. Birthday daw ni Virgin Mary. Although I'm not a catholic sumama ako. Wala namang mawawala. So sumama ako. And then sabi ni Kim try ko daw magwish sa Kanya. Ginawa ko naman. Hopefully, matupad sana. So yun. Nagkaayaan na umuwi kasi yung iba may duty. Tas yung iba.. ano.. Ewan. Haha! Pero kami ni Kim, magchachallenge dapat kami. Padamihan ng mauubos na taho. Kaso dinatuloy. Nauwi kami sa pabilisan umubos ng float. Take note, naglakad lang kami mula dun sa simbahan papunta sa pinakamalapit na McDonald's. Sabi ko: "Monster float dapat para madami." Kaso ayaw niya, masyado daw madami. So yun, regular McFloat kami. Magsisimula na kami, tapos may narinig ako sa katabi naming table sabi: "Paunahan sila oh, mamaya sisigaw na yan. Brain freeze yung parang sa commercial."

Haha! Pero syempre, deadma sa Japan. Tuloy kaming dalawa sa trip namin. Hulaan niyo nalang kung sino nanalo. Ang manalo lilibre ko ng McFloat. Haha!

                    Versus

Pero grabe lang yan e. Malaki ata galit sa'kin at balak atang baliin yung kamay ko. Ang lakas, kakaiba yung kamay. Konti nalang siguro mababali na niya. Haha! 

---

Alam ko na kung bat ang lakas ng trip ko. KINAGAT AKO NI KIM KANINAAAA! Haha!!

ePerformax Powertrip.

Bumabalik na naman ako sa paghahanap ng trabaho status. Pumunta ko sa isang mall na lagi kong nadadaanan bago umuwi para mag-walk-in at magtanong kung hiring sila. Ang dami kong pinuntahan, puro fast food chain. Lahat sila siguradong petix kung sakaling maha-hire ako. Tas habang nag-iikot ako sa mall, may nakita akong booth. Kala ko nung una Coffee Booth kasi may nakalagay: "Brewing Career 2go" Tas meron kasing dispenser na nakalagay kaya kala ko nagtitinda talaga. So yun lumapit ako, tas may kumausap sa'kin:

Stranger: Mag-aapply ka po.

Ako: *Startled* Ha? Call center po ba 'to? O.O

Stranger: Opo. Gusto po ba nila mag-apply? Di na kailangan ng resume, paki-input lang yung informations dito. *points at the computer.*

Ako: Sang lugar po ba yan?

Stranger: Sa Makati po.

Ako: Walang ibang branch?

Stranger: Sa Cebu lang po.

Ako: Ah..

Stranger: Try na po nila magpa-interview ngayon, wala naman pong mawawala.

Ako: Hmmm.. Sige.

Tas ayun na nga. I did the process for two hours and finally got the result.

Stranger2: Macy, unfortunately you are not qualified for the position. But if you are still interested you may re-apply after 6 months.

Pero syempre wala kong balak bumalik dun 'no. Haha!! Napadaan nga lang ako dun habang naghahanap ng makakain e. 

Yan yung company, ePerformax. Ngayon ko lang narinig yang company na yan. At mukhang bago palang. 10 years palang.

At mukhang party people ang mga nagtatrabaho. Hahaha!! Pero at least nag-enjoy ako sa pag-aapply. Pero siguro nga di para sa'kin yung call center. Haha!! Okay lang, tama na siguro yung isa sa family ang dadaan ng call center. Pero, saludo pa din ako sa call center industry. Diyan kaya kami kumuha ng mga pangangailangan namin. Yun nga lang di na ngayon. Hahaha!

Concerned.

Anong gagawin mo pag may nag open-up sa'yo ng problema? Pano mo sya bibigyan ng magandang payo?

Kani-kanina lang habang online ako, nakabasa ako ng tweet na yung kaibigan ko daw may problema pero she doesn't mention kung ano yun. Pag nagkita na siguro kami saka ko malalaman. I feel na seryoso ang usapan na 'to. Bigla akong kinabahan e. I got worried for her.

On the bright side natuwa ako dahil di ko akalain na merong magtitiwala sa 'kin na magshshare ng problema. I just hope that I won't screw this up. Minsan lang 'to.

I wish na maayos na yung problema niya and I also wish na sana makatulong ako sa kanya.

Spoiler.

Magdadrama pero pag in-approach mo sila pa mataas ang pride..

Choosy pa e...

Di ka nag-iisa..

Try to look around to those people who care about you..

Related lang dito next entry ko, I just have to go. I'll see you again readers. :)

They add me. Why, oh why?

Recently, dumadami na ang naha-hire na guys sa work ko. So kumokonti na ang girls sa'min. And then being a senior, (Well, senior employee na daw ako dahil matagal na ko.) may mga times na ittrain ko sila sa bagay-bagay na dapat nila matutunan. (I'm not saying na magaling ako. Kailangan talaga yun. No choice na ko.) So yun na nga. Dahil minsan nagttrain ako, nagkakataon na nakakasabay ko na din sila magbreak. In short, I am always with the guys. So yun, napagtripan namin na magpicture taking pero wala ako dun kasi ako ang photographer. So yun, syempre automatic I'll upload those photos dahil request nila. Nakakahiya naman kung di ko i-upload. LOL! At ang mga loko sabi pa: "Macy, add mo na din kami ah." So.. May magagawa pa ba ko. Yun na nga in-add ko sila, I uploaded the pictures and I tag them. Tapos na ang misyon ko. 

But after a few days, aba ang daming friend request. Girlfriends ng mga lalaking katrabaho ko. OMG?! Anong ibig sabihin nito? Nako ha, alam na. 

Iniisip ko lang bat masyadong protective yung ibang partners pagdating sa mga ganitong bagay. Porket may picture may something na kaagad. Pag nakatabi mo lang crush na? Oh my.. Alam ko di ako kagandahan at proud single ako. Wala kong balak makipag-flirt sa mga boyfriend niyo. Masaya ko sa status ko. At hindi ako yung ganung klase ng tao.

Bat ko na naman pinost 'to. Gusto ko lang payuhan yung mga girls, as well as the guys na: May social life din ang mga karelasyon niyo. Di niyo kailangang i-monitor most of the time kung sino ang kasama nila. Kung asawa niyo na sila, siguro maiintindihan ko pa. Tapos pag sinungitan naman sila, magagalit pa din kayo tas sasabihin niyo.. Ano.. NVM.

Let's get matured. Masaya kaya.

Am not bitter. I just got matured. (LOL!)

Napapansin ko lang these days. Masyadong in love ang mga tao. Oo, inspired ako pero di naman masyadong.. Uhh.. Ano bang magandang term? Obsessive? Something like that. Kasi everytime na nakakatanggap ako ng Group Messages through mobile nakakaasar yung mga sinasabi nila. For example:

"1 1/2hrs to go..
its my greatest day ever.. in my history of history.
hope ending does not exsist for us :)

i love you *BLIP*
lots OF MHUA.mhua
chup.CHUP!
:*

*im yours ****"

Ganyan po mismo yung pagka-send sa 'kin. Don't blame me for the typographical errors. Masakit din sa 'kin na nag-type ako ng ganyan.

Alam niyo yun? Oo na, sige na, masaya na kayo kasi in love kayo. Nag-GM kayo kasi gusto niyo i-share yung saya niyo about sa success ng relationship niyo. Pero.. Malalaki na kayo. Di na bagay yung mg words na ginagamit niyo. Pwede naman sigurong:

"Happy Anniversary *Name* I'm so happy for having you.. *Blahblahblah*

I Love You. :* (Okay. Lagyan mo na ng smiley kung sobrang masaya ka.)

Simple as that. Kasi syempre magboyfriend/girlfriend kayo. Yung mga gusto niyo iparating sa isa't-isa inyo nalang yun. Pakielam ba nung nakakatanggap ng texts niyo sa anniversary niyo. Isa pa, napoprotektahan din privacy niyo. Gets niyo ko?

Ang bitter ko daw. Nakikibasa nalang daw ako, ako pa galit. Di ako bitter. Nagsasalita lang. Payong kaibigan. Ano ba kasi, almost adult na kayo. Di na masyadong kailangan ng cheesy lines. PBB Teens?

Okay. Pero syempre masaya ako na nag-anniversary sila. I just hope next time maging matured na sila. Alam ko naman na nalagpasan niyo ang isang taon ng away-bati. Haha!! NVM. 

WTF Days.

Tuesday after P.E. dumidiretso ako sa school para maglunch. Actually, wala na kong klaseTalagang dun ko lang trip maglunch. Sabi nga nila ang weird ko daw kasi instead na dumiretso nalang ako sa duty, (kung meron man.) gagastos pa ko at babalik sa school. So.. Ayun na nga. After ko kumain, yun, kwento kwento. Hanggang sa inabot na ko ng antok kakahintay sa oras ng duty. Ng duty. I repeat, NG DUTY. Kaya nakatulog na naman ako sa canteen.

Nagising nalang ako 30 minutesbago ko umalis papunta ng workplace ko. Tas bigla ko na lang naisip na umakyat ng library. Pero inaya ako ni DC na sumaglit muna sa Admins office para ipasa yun attendance namin. Ang ingay ko pa nung pagpasok kaso nag-backfire yung pagka-hyper ko nang makita ko na may nagkaklase. Oo, nakakahiya. Na naman.

So ayun, sa totoo lang kaya ako ganun ka-hyper, tinatamad na naman kasi ako magduty. LOL! Tapos na kasi ulit yun mga maliligayang araw ko At papasok na naman ang "WTF Days" Bakit "WTF Days"? Kasi.. WTF stands for Wednesday, Thursday, Friday. I hate this days at nagkataon pa na ganyan yung acronym. Siguro naman gets niyo na nais kong iparating. Haha!! I hate Wednesday, Thursday, Friday. WTF.

Now I'm back.

Last Sunday di ako nagparamdam sa mga Social Networking Sites ko. Including dito. I was sick. Super taas lang ng lagnat ko plus colds and body ache. kaya yun. Magdamag akong nakahiga at nasa bahay lang. Pero nakakatuwa kasi ewan, napagtripan ata ako ng pinsan ko na dalawain nung nalaman niya siguro na may sakit ako. So yun, lunch time sya dumating. Ayun.. Kwentuhan kami tungkol sa  school, church, at kung saan saan pa including lovelife. Pero sa totoo lang puro sya yung nagshare. Syempre loveless ako. Di pwede i-display kung sino gusto ko. Haha!! Malihim e. Pero anyway ayun na nga.. Nagkwento lang sya about his recent ex girlfriend. Ayoko ng i-elaborate kung ano man yung mga pinagsasabi niya. What I want to say is. Nakakagulat kasi, dati hilig kong awayin 'tong pinsan ko na'to pero di ko akalain na dadating yung oras na magkukulong kami sa kwarto para pag-usapang ang mga ganitong bagay. Nakakatuwa. At sa'kin pa niya napili i-share. Ang saya. Halos tatlong oras kami nag heart-to-heart talk. Pero nag-enjoy naman kami sa kalokohan namin. Ang saya din pala makipag-bonding sa relatives kahit papano. Haha!! 

Late ko na na-share 'tong experience na 'to kasi iniwasan ko muna makasagap ng radiation habang may sakit ako, ngayon pwede na ulit. \m/

Special Acknowledgement sa pinsan kong si Yuuki S*******. Di niya alam na naka-blog yung nangyari. Haha!! Next time lalagay ko yung picture niya. Haha!! Sshhh.